I. Każdy poddany Księcia Draconii obowiązany jest posiadać odzież dla swego stanu odpowiednią i zakonu ludu swego.
II. Każdy takoż na wszelkich uroczystościach czy wizytach posłów, ucztach i inszych takich wydarzeniach winien odświętny przyodziewek wdziać wedle tego, co mu stanem przynależy.
III. A każdemu stanowi nakazuje się mieć jak tu stoi.
IV. Mąż stanu smardowego winien posiadać koszule dwie wedle zakonu ludu swego, czyli rubachy lub koszule insze.
V. Jedną do pracy winien mieć a drugą od święta.
VI. Obszyte porządnie muszą być, szczególnie odświętna porządnie ma się na nim prezentować.
VII. A uczynione z lnu lub lnu z wełną tkanego.
VIII. A do tego winien mieć spodni parę jedną nienazbyt obfitą lub nogawic wedle zakonu ludu swego uszytych.
IX. Na owe nie więcej jak 7 łokci drakońskich materii użyte być nie może.
X. A jeśli zakon ludu jego tak każe to i owijacze na łydki wełniane musi sobie uczynić.
XI. A pod te spodnie obowiązan jest gacie nosić z lnu uczynione co ich dwie pary mieć musi lub więcej.
XII. Do tego winien mieć jedną wierzchnią szatę wełnianą – kurtę, kaftan lub koszulę grubą wedle swojego zakonu.
XIII. A białka w stanie owym uczynić sobie musi dwa giezła, lub rubachy lub ciasnochy wedle swego zakonu.
XIV. Owe z lnu lub z lnu z wełną tkanego być mogą.
XV. A do tego kiecki wierzchnie dwie posiadać białka musi, z czego jednej do pracy będzie używać a jedną od święta.
XVI. I obie mają sprawione być porządnie a szczególnie ta świątecznego przeznaczenia.
XVII. Te kiecki, czy to zapony, fartuchowe czy insze wedle zakonu ludu jej mają być szyte i z wełny lub wełny z lnem tkanej.
XVIII. Poza owemi może białka stanu smardowego jeszcze panowę sobie uczynić i nawiersznik jeśli z Rusów jest, lub inne odpowiednie odzienie wedle swego pochodzenia i statusu rodzinnego.
XIX. A to z wełny lub wełny z lnem tkanej.
XX. Dalej też na włosy czepek, ubrus, kikę, czepiec lub inne okrycie winna zakładać wedle swego pochodzenia i stanu by każdy wiedział – na wydaniu jest czyli mężata.
XXI. A każdy smard, białka czy mąż, przepasać musi odzież swą spodnią najmniej, a do tego winien użyć krajkę odpowiednio długą, którą wedle dalej opisanych zasad uczyni.
XXII. I jeszcze wolno im płaszcz posiadać dla ochrony przed chłodem i słotą wełniany.
XXIII. A także czapkę wełnianą jeno bez chwosta być ona musi. Za to futrem poślednim podszyta być może.
XXIV. Butów smardy nosić nie muszą aleć im wolno.
XXV. Owe proste mają być w kroju o przyszwie nie więcej jak z dwu części złożonej i kolorze brązowym lub czarnym.
XXVI. A jeśli już buty noszą tedy i muszą albo owijaczami stopy zawijać, albo wełniane skarpety lub nogawice wdziewać, albo onuce mieć.
XXVII. Smardom wszystkim takie kolory odzieży się przynależą:
XXVIII. Na odzież spodnią – koszule i giezła i inne takie surowej tkaniny kolory, lub też szare albo jasne brązowe albo jeszcze słomkowe.
XXIX. A na wierzchnią takież same i jeszcze ciemne brązy użyć mogą.
XXX. Szaty swe smardy obszywać mogą krajkami nie szerszymi jak na dwa palce, w których nie wolno im użyć nici białych, czarnych ani niebieskich ani purpurowych a i innych jaskrawych winny się wystrzegać.
XXXI. Jeno czerwoną nić wpleść może, a to dla ochrony przed złymi duchami.
XXXII. Takoż wolno smardowi odzież haftem wykończyć ale tylko pojedynczą nicią może ów być prowadzony i nie szerzej jak na dwa palce.
XXXIII. Lub też obszyciem nicią pojedyncza.
XXXIV. A owe hafty lub obszycia tylko czerwone być mogą, gdyż nie ku ozdobie one służą a ochronie przed złym.
XXXV. Tak smardom na rubachach haftować czerwienią wolno doły, rękawy i pasy na piersi i przy szyi.
XXXVI. Ale nie wolno paneli zdobnych w ten sposób czynić.
XXXVII. I jeszcze wolno smardowi wyłogi na odzieży swej zrobić z materiału drugiego w innym kolorze z tych, co mu są dozwolone.
XXXVIII. Smardy też biżuterię nosić winny zgodnie z pochodzeniem swoim.
XXXIX. A owa uczyniona być może jeno z kości i rogu i drewna, a metalowych ozdób nie wolno im nosić.
XL. Chyba że zapinki proste do odzienia.
XLI. Paciorków też niech nie wdziewają szklanych, ale gliniane i drewniane i kościane im wolno.
XLII. I kamieni szlachetnych i półszlachetnych im nie wolno mieć.
XLIII. Smardowi też nie wolno z bronią za pasem chodzić jeśli nie jest akurat do bitwy uzbrojony.
XLIV. Lub na warcie stanąć mu nie kazano.
XLV. A żeby smard do stanu półwolnego podniesionym być mógł i jako półwolny między ludzi wejść winny jest posiadać szat więcej i zdobniejszych.
XLVI. Zaczem winien mieć dwie koszule, z czego jedną do pracy a drugą do uczty i święta.
XLVII. A ta druga zdobniejsza od smardowej ma być w krajkę lub hafty i kolorem winna się od smardziej różnić.
XLVIII. A do tego spodnie i gacie jak te, co jako smard mieć musiał.
XLIX. Szatę wierzchnią też mieć musi, a tą zdobniejszą od smardowej i odpowiednią w kolorach dla niego.
L. A białka powinna posiadać dwie suknie z czego jedną do pracy a drugą od święta.
LI. I ta druga musi się od smardowej odróżniać krajkami lub haftem i kolorami dla półwolnych dozwolonymi.
LII. Półwolnym też wolno na rubachach panele zdobne przydać i pasy materiałowe haftowane wolno im naszywać na odzieży.
LIII. Haftem wolno półwolnemu odzież zdobić nie szerzej jednak niż na trzy palce i tylko pojedynczą nicią haftować mogą a nie ściegami kryjącymi.
LIV. I takoż się to samo krajek tyczy i taśm i wyłogów materiałowych – nie szersze niż na trzy palce być mogą.
LV. A wszystko w kolorach im dopuszczalnych.
LVI. Przepasani jako smardy chodzić muszą, do czego krajek używają wedle dopuszczonych im kolorów.
LVII. I buty półwolni mieć muszą i ich na uroczystościach używać a do nich skarpety lub owijacze czy inne jak wcześniej podano.
LVIII. A buty czarne lub brązowe tylko być mogą.
LIX. Ich czapki futrem obszyte być mogą ale chwostów im nie wolno mieć ani zdobień czy haftów.
LX. A kolory wolno im takie używać – do odzieży materie mogą brać wszelkiego koloru jeno nie jaskrawe ani nie czarne, białe, niebieskie, purpurowe ani czerwone.
LXI. A do zdobień i krajek tak samo z wyjątkiem nici czerwonej pojedynczej, którą wolno im wplatać w krajkę lub do haftu użyć czy do obszycia jako ochronę przed złym.
LXII. Biżuterie wedle zakonu ludu swego nosić winni.
LXIII. A owa może być jako smardowa ale zdobniejsza i też z metalu nieszlachetnego i paciorków szklanych uczyniona.
LXIV. Jeno im nie wolno paciorków brać w kolorach jakie im w odzieży zabroniono.
LXV. A ani smardom ani półwolny w jedwabie stroić się nie wolno, ani też w tkaniny wzorzyste chyba że zakon ich ludu inaczej nakazuje a Książę zgodę na to wyrazi.
LXVI. W owe dopiero wolni poddani ubierać się mogą.
LXVII. Broń wolno mężowi półwolnemu nosić przy pasie lub za pas zatkniętą nie tylko gdy w boju czy na warcie jest ale i na co dzień.
LXVIII. Za wyjątkiem miecza, któren mu się nie przynależy.
LXIX. A żeby owym wolnym zostać znów odpowiednich okryć więcej przygotować trzeba i zdobniejszych.
LXX. Jako wolny poddany Księcia ma prawo nosić materię wszelkiej barwy jeno poza czerwienią i purpurą.
LXXI. A także białej materii nie wypada mu używać, chyba że na rubachę.
LXXII. Barwy te dozwala mu się wpleść tylko w hafty, krajki czy inne ozdoby.
LXXIII. Te bowiem Księciu, wielmożom, Książęcym urzędnikom i Drużynnikom tylko przystoją.
LXXIV. Czerwieni jeszcze wolne białki Rusinki na swe czepce użyć mogą.
LXXV. A także na taśmy do rubach wolni Rusini mogą jej używać jako tak ich zakon stanowi.
LXXVI. A wolny poddany każdą sztukę swej odzieży, poza tymi co ich do pracy ma i poza gaciami, ozdobić winien haftem czy krajką czy inaczej.
LXXVII. Chyba, że zwyczaj dla tego odzienia jest inny.
LXXVIII. Wolnym też będąc przepasać się wypada pasem skórzanym, choć i krajki odpowiednio zdobnej używać on może.
LXXIX. I buty ze skór barwionych może wolny poddany uczynić sobie.
LXXX. I biżuterię nosić wolny poddany musi zgodną z ludu swego zwyczajem a tą z metali szlachetnych i kamieni wolno mu czynić.
LXXXI. I pereł i macicy perłowej używać może a także paciorków szklanych wszelkiego koloru.
LXXXII. Oraz z metali szlachetnych i innych.
LXXXIII. Mąż stanu wolnego ma też prawo do noszenia miecza jako wojownik Księcia, któren służbą na ten zaszczyt zasłużył.
LXXXIV. A winien zawsze wolny pamiętać o tym, żeby go nikt z półwolnym nie mógł pomylić, a półwolny o tym, aby go ze smardem nie mylono tak mają się odziewać.
LXXXV. Co szczególnie ważnym jest na dworze Książęcym w trakcie wszelkiej uroczystości.
LXXXVI. Lub wizyty posłów, podejmowaniu gości i innych okazjach.